Pythagoras cave
Welcome to the place where Pythagoras, the great philosopher, mathematician, astrologer, doctor and musician, spent a part of his life. Here there are two caves and two chapels.
The main steps lead to the Cave of Santa Maria (Panagia Sarandaskaliotisa). Pythagoras used this bigger cave for teaching and to provide drinking water but he did not live there because this cave is too high up the mountain and too steep. The cave goes back about 60 meters but you can walk only 15 to 20 meters until you reach the Holy Water.
WARNING: DO NOT WALK BEYOND THE FENCE, IF YOU DO, IT IS UNLIKELY THAT YOU WILL COME BACK ALIVE! The chapel is from 11th century and the angiographies that there are inside date from the 14th century.
Instructions to climb to Pythagoras Cave:
As you go up, before the first chapel (St. John), there is a small path on the right that goes to the cave of Pythagoras.
The path is steep and ends under a fig tree. To continue to Pythagoras’ cave climb one to two metres more and follow the orange sprayed paint marks. Pythagoras used this cave to live because is more flat and there are three rooms inside, (it is possible only enter two).
The story of Pythagoras:
Pythagoras was democratic and believed in one god. His ideas were completely opposite to those of Polycrates, the “Tyrant of Samos”. Polykrates was afraid that he would lose his kingdom to Pythagoras. Pythagoras came to live in the cave because Polycrates hunted and persecuted him and wanted to escape the political system. At that time, many people believed that here was a way for the spirit to escape in space. Pythagoras thought deeply about this notion and said that whatever moved in space made a noise and the amount of noise depended upon the size of the object and the speed at which it moved. He said that after spending time in deep thought the noise he could hear from space was like “music”.
Later he left Samos and went to Italy where he founded a school. His students were all important people in society (writers, philosophers, poets, politicians, astrologers).
A story about the cave of Pythagoras
There is a mountain in Turkey opposite Samos called Latros. In 960AD Saint Paulos Latrino was a hermit lived in caves. Saint Paulos was close to God and perfotmed many miracles.
When he read about Pythagoras living in the cave he wanted to visit the place because he thought that it should be something different. Although he did not know exactly how to get there, he set off in a boat with some students and when they reached the small island of Samiopoula, (which can be seen from the beach in Votcalakia), they asked him: “where are we going teacher”? Saint Paulos answered: “over there” as he pointed to the Kerkis Mountain. The students were worried because the mountain looked high and impenetrable. He then said, “Do not worry, someone will be waiting for us with three horses to take us the rest of the way, ‘can’t you see him?’ Of course they could not see him! (Saint Paulos was able to visualize this because of his power). But, when they got to the coast, a man was waiting. The students were curious and asked the man how he knew they were coming (because they knew they had not told anybody about their journey). He answered ‘I had a dream that I must be here to take an important person’.
So they all set out and journeyed to the cave .saint Paulos described the two caves to his book. He explained that one cave had a water supply but was very steep so they could not stay there, but the other was smaller and more comfortable. They stayed in this one, as did Pythagoras. Saint Paulos and his students lived there for some years. After a few years, the people from Latros sent a messenger over to Samos to ask Paulos to return because they missed his teaching. On the way to cave the messenger was bitten by a snake. His screams were heard by passers by who alerted Saint Paulos. The passers said to Saint Paulos ‘someone is looking for you, but it Is too late because he is dying’.
Saint Paulos rushed out and gave the messenger water from the cave and immediately the messenger stood up. As a result, the people around said that the water in the cave must be Holy Water.(Of course it was the power of the holy man and his faith that made the massager healthy again!)
Τετάρτη 27 Αυγούστου 2008
Τρίτη 26 Αυγούστου 2008
ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗ ΣΠΗΛΙΑ ΠΥΘΑΓΟΡΑ
Σας καλωσορίζουμε στον τόπο όπου ο μεγάλος Έλληνας μαθηματικός, φιλόσοφος, αστρονόμος , μουσικός, ο Πυθαγόρας, πέρασε ένα διάστημα της ζωής του.
Πρώτα απ΄όλα υπάρχουν δυο ξωκλήσια και δυο σπήλαια. Το πρώτο που θα συναντήσετε είναι το εκκλησάκι του Αι Γιάννη χτισμένο γύρω στο 1958 πάνω στα ερείπια παλιού ναού.
Η ταφόπλακα που θα συναντήσετε όταν μπείτε μέσα πιθανόν να ανήκει στον όσιο Παύλο τον Λατρινό που ασκήτεψε στα σπήλαια αυτά. Σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων όταν σήκωσαν την πλάκα μια ευωδία πλημμύρισε τον τόπο. Συνεχίζοντας το σκάψιμο βρήκαν τα ερείπια παλιού ναού τον οποίο κανένας δεν θυμάται από πότε ήταν χτισμένος. Το μόνο που σώζεται απ’αυτόν είναι το ιερό που θα δείτε όταν μπείτε μέσα το οποίο είναι σμιλευμένο πάνω στο βράχο. Έτσι χτίστηκε ξανά το εκκλησάκι.
Συνεχίζοντας πάνω τα σκαλοπάτια θα φθάσετε στην Παναγία την Σαραντασκαλιώτισσα που είναι χτισμένη γύρω 1100 με αγιογραφίες Βυζαντινής εποχής (κατά ορισμένους ιστορικούς). Πίσω από την Παναγία είναι το βάραθρο το οποίο έχει βάθος περίπου 60 μέτρα. Μπορείτε να κατέβετε μέχρι το αγίασμα αλλά με προσοχή και μην επιχειρήσετε να ξεπεράσετε τα κιγκλιδώματα γιατί δεν υπάρχει επιστροφή…
Η ιστορία του ναού ξεκινάει από τον όσιο Παύλο το Λατρινό (Λάτρος είναι όρος στην Τουρκία) ο οποίος ήταν πολύ ενάρετος και αφοσιωμένος στο Θεό.
Όταν άκουσε για τον Πυθαγόρα και ότι κατοίκησε στο όρος Κέρκης στη Ν.Δ πλευρά της Σάμου θέλησε να επισκεφτεί το μέρος τούτο. Ξεκίνησε λοιπόν με συνοδεία γύρω στο 930 μ.Χ. και όταν το πλοιάριό τους έφθασε ανοιχτά της Σαμιοπούλας οι ακόλουθοί του τον ρώτησαν που πάνε. Αυτός αποκρίθηκε: το βλέπετε αυτό το βουνό, δείχνοντας τον Κέρκη, εκεί θα πάμε. .-Μα φαίνεται απόκρημνο και δασώδεις ,πως θα τα καταφέρουμε απάντησαν.- Μην ανησυχείτε γιατί στην ακρογιαλιά μας περιμένει ένας καβαλάρης με τρία άλογα ο οποίος θα μας μεταφέρει εκεί. Όντως έτσι έγινε και από τότε μπήκαν τα θεμέλια για το χτίσιμο της εκκλησίας.
Ο Παύλος ο Λατρινός ασκήτεψε πολλά χρόνια σ’αυτό το μέρος αλλά η απουσία του γινόταν όλο και ποιο αισθητή στους κατοίκους του Λάτρους. Για αυτό το λόγο έστειλαν έναν αγγελιοφόρο να βρει τον Παύλο και να τον πείσει να γυρίσει πίσω. Ερχόμενος προς τη σπηλιά ένα φίδι τον δάγκωσε ,αλλά για καλή του τύχη τον βρήκε ένας περαστικός ο οποίος ειδοποίησε τον Παύλο. Αμέσως λοιπόν ο Παύλος ο Λατρινός πήρε λίγο νερό μαζί του από το βάραθρο της Παναγίας και έτρεξε προς αυτόν, του έδωσε να πιει και αμέσως έγινε καλά. Αυτός είναι ο λόγος που το ονομάζουμε άγιασμα.
Όσον αφορά την πραγματική σπηλιά του Πυθαγόρα θα χρειαστεί να σκαρφαλώσετε λίγο ακολουθώντας το μονοπάτι κάτω από τον Αι’ Γιάννη το οποίο τελειώνει κάτω από μια συκιά.
Στη συνέχεια θα σκαρφαλώσετε γύρω στο 1,5 μέτρο και αφού περπατήσετε λίγο ακολουθώντας τα σημάδια με σπρέη θα στρίψετε αριστερά . Αποτελείται από τρία δωμάτια και έχει εμβαδόν περίπου 150 τετραγωνικά. Αυτή είναι η αναγνωρισμένη κατά παράδοση σπηλιά του Πυθαγόρα αλλά επειδή δεν υπάρχει νερό σ’αυτήν χρησιμοποιούσε και το βάραθρο της Παναγίας στο οποίο υπάρχει νερό και αναφέρεται ως σπουδαστήριο του Πυθαγόρα .
O Πυθαγόρας συνήθιζε να απομακρύνεται από την πόλη, να μελετά σε ήσυχο και απόκρυφο μέρος και να ασχολείται με τις φιλοσοφικές θεωρίες μόνος. Στη Σάμο δεν έμεινε πολύ. Εκπατρίστηκε και πάλι. Δυο ήταν τα αίτια. Είτε οι φιλοσοφικές του διδασκαλίες δεν άρεσαν στον Αναξίμανδρο το Μιλήσιο ο οποίος τον κατηγόρησε στον τύραννο Πολυκράτη ως ταραξία και επαναστάτη και εξαιτίας αυτού καταδιώχτηκε και κρύφτηκε στο όρος Κέρκης, στην ομώνυμη σπηλιά του Πυθαγόρα, είτε διότι εκείνος δεν ήταν ευχαριστημένος από το τυραννικό καθεστώς του Πολυκράτη, καθεστώς του πλούτου και της χλιδής ,εντελώς ασυμβίβαστο με τις φιλοσοφικές ιδέες και τις πνευματικές του ανατάσεις.
Αναχώρησε λοιπόν και κατέφυγε στην Ιταλία. Στον Κρότωνα όπου εγκαταστάθηκε, τα ήθη των ανθρώπων βρίσκονταν σε θλιβερή κατάπτωση αλλά δεν απογοητεύτηκε. Εργάζονταν νύχτα μέρα για την ανύψωση αυτών. Ίδρυσε Σχολές με πολλούς μαθητές, με 300 ή 600.Η επιρροή του σ’ αυτούς ήταν αφάνταστη. Ότι έλεγε ήταν νόμος για τους μαθητές του «αυτός έφα».Είχε το ταπεινό φρόνημα και δεν θέλησε να λάβει ποτέ τον τίτλο του σοφού, αλλά του φιλοσόφου γι’αυτό έλεγε «Η μεν αληθής σοφία είναι προσόν ίδιον του Θεού, ο δε άνθρωπος μόνον της σοφίας φίλος δύναται να κληθεί».Επεδίωκε πάντα να επικρατεί μεταξύ των ανθρώπων η αγάπη και η συναδέλφωση.
Δίδασκε στους μαθητές του την ενάρετο ζωή τη σωφροσύνη την ηθική, την υπακοή, την αγάπη προς τις επιστήμες και τις τέχνες και ιδιαιτέρως το σεβασμό στο Θεό. Επί πλέον ήταν καλός οικογενειάρχης, πολύτεκνος και τα παιδιά του ήταν πολύ ενάρετα.
Σημείωση. Μια σπηλιά είναι μια τρύπα, ένα χάος ίσως ένα τίποτα αλλά όλοι μας πρέπει να σκεφτούμε ότι σε τέτοιες τρύπες έζησαν άνθρωποι σαν τον Πυθαγόρα που φώτισαν το χάος της ψυχής μας, που μας δίδαξαν την αλήθεια και εμείς τους δολοφονούμε κάθε φορά που εμφανίζονται ίσως επειδή είμαστε τα στρατιωτάκια των σύγχρονων ηγετών , οι οποίοι προσπαθούν να μας πείσουν για την δήθεν εξέλιξη που έχει ο άνθρωπος σήμερα ενώ κάνουν ότι δεν βλέπουν τον κίνδυνο της καταστροφής. Πόσες φορές θα χρειαστεί να σταυρώσουμε αυτούς ανθρώπους για να καταλάβουμε τι μας λένε; Η ιστορία είναι μια αλυσίδα γεγονότων και πράξεων που επαναλαμβάνονται συνεχώς. Συνεχώς τα ίδια λάθη οδηγούν σε παρόμοιες καταστροφές.
Πρώτα απ΄όλα υπάρχουν δυο ξωκλήσια και δυο σπήλαια. Το πρώτο που θα συναντήσετε είναι το εκκλησάκι του Αι Γιάννη χτισμένο γύρω στο 1958 πάνω στα ερείπια παλιού ναού.
Η ταφόπλακα που θα συναντήσετε όταν μπείτε μέσα πιθανόν να ανήκει στον όσιο Παύλο τον Λατρινό που ασκήτεψε στα σπήλαια αυτά. Σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων όταν σήκωσαν την πλάκα μια ευωδία πλημμύρισε τον τόπο. Συνεχίζοντας το σκάψιμο βρήκαν τα ερείπια παλιού ναού τον οποίο κανένας δεν θυμάται από πότε ήταν χτισμένος. Το μόνο που σώζεται απ’αυτόν είναι το ιερό που θα δείτε όταν μπείτε μέσα το οποίο είναι σμιλευμένο πάνω στο βράχο. Έτσι χτίστηκε ξανά το εκκλησάκι.
Συνεχίζοντας πάνω τα σκαλοπάτια θα φθάσετε στην Παναγία την Σαραντασκαλιώτισσα που είναι χτισμένη γύρω 1100 με αγιογραφίες Βυζαντινής εποχής (κατά ορισμένους ιστορικούς). Πίσω από την Παναγία είναι το βάραθρο το οποίο έχει βάθος περίπου 60 μέτρα. Μπορείτε να κατέβετε μέχρι το αγίασμα αλλά με προσοχή και μην επιχειρήσετε να ξεπεράσετε τα κιγκλιδώματα γιατί δεν υπάρχει επιστροφή…
Η ιστορία του ναού ξεκινάει από τον όσιο Παύλο το Λατρινό (Λάτρος είναι όρος στην Τουρκία) ο οποίος ήταν πολύ ενάρετος και αφοσιωμένος στο Θεό.
Όταν άκουσε για τον Πυθαγόρα και ότι κατοίκησε στο όρος Κέρκης στη Ν.Δ πλευρά της Σάμου θέλησε να επισκεφτεί το μέρος τούτο. Ξεκίνησε λοιπόν με συνοδεία γύρω στο 930 μ.Χ. και όταν το πλοιάριό τους έφθασε ανοιχτά της Σαμιοπούλας οι ακόλουθοί του τον ρώτησαν που πάνε. Αυτός αποκρίθηκε: το βλέπετε αυτό το βουνό, δείχνοντας τον Κέρκη, εκεί θα πάμε. .-Μα φαίνεται απόκρημνο και δασώδεις ,πως θα τα καταφέρουμε απάντησαν.- Μην ανησυχείτε γιατί στην ακρογιαλιά μας περιμένει ένας καβαλάρης με τρία άλογα ο οποίος θα μας μεταφέρει εκεί. Όντως έτσι έγινε και από τότε μπήκαν τα θεμέλια για το χτίσιμο της εκκλησίας.
Ο Παύλος ο Λατρινός ασκήτεψε πολλά χρόνια σ’αυτό το μέρος αλλά η απουσία του γινόταν όλο και ποιο αισθητή στους κατοίκους του Λάτρους. Για αυτό το λόγο έστειλαν έναν αγγελιοφόρο να βρει τον Παύλο και να τον πείσει να γυρίσει πίσω. Ερχόμενος προς τη σπηλιά ένα φίδι τον δάγκωσε ,αλλά για καλή του τύχη τον βρήκε ένας περαστικός ο οποίος ειδοποίησε τον Παύλο. Αμέσως λοιπόν ο Παύλος ο Λατρινός πήρε λίγο νερό μαζί του από το βάραθρο της Παναγίας και έτρεξε προς αυτόν, του έδωσε να πιει και αμέσως έγινε καλά. Αυτός είναι ο λόγος που το ονομάζουμε άγιασμα.
Όσον αφορά την πραγματική σπηλιά του Πυθαγόρα θα χρειαστεί να σκαρφαλώσετε λίγο ακολουθώντας το μονοπάτι κάτω από τον Αι’ Γιάννη το οποίο τελειώνει κάτω από μια συκιά.
Στη συνέχεια θα σκαρφαλώσετε γύρω στο 1,5 μέτρο και αφού περπατήσετε λίγο ακολουθώντας τα σημάδια με σπρέη θα στρίψετε αριστερά . Αποτελείται από τρία δωμάτια και έχει εμβαδόν περίπου 150 τετραγωνικά. Αυτή είναι η αναγνωρισμένη κατά παράδοση σπηλιά του Πυθαγόρα αλλά επειδή δεν υπάρχει νερό σ’αυτήν χρησιμοποιούσε και το βάραθρο της Παναγίας στο οποίο υπάρχει νερό και αναφέρεται ως σπουδαστήριο του Πυθαγόρα .
O Πυθαγόρας συνήθιζε να απομακρύνεται από την πόλη, να μελετά σε ήσυχο και απόκρυφο μέρος και να ασχολείται με τις φιλοσοφικές θεωρίες μόνος. Στη Σάμο δεν έμεινε πολύ. Εκπατρίστηκε και πάλι. Δυο ήταν τα αίτια. Είτε οι φιλοσοφικές του διδασκαλίες δεν άρεσαν στον Αναξίμανδρο το Μιλήσιο ο οποίος τον κατηγόρησε στον τύραννο Πολυκράτη ως ταραξία και επαναστάτη και εξαιτίας αυτού καταδιώχτηκε και κρύφτηκε στο όρος Κέρκης, στην ομώνυμη σπηλιά του Πυθαγόρα, είτε διότι εκείνος δεν ήταν ευχαριστημένος από το τυραννικό καθεστώς του Πολυκράτη, καθεστώς του πλούτου και της χλιδής ,εντελώς ασυμβίβαστο με τις φιλοσοφικές ιδέες και τις πνευματικές του ανατάσεις.
Αναχώρησε λοιπόν και κατέφυγε στην Ιταλία. Στον Κρότωνα όπου εγκαταστάθηκε, τα ήθη των ανθρώπων βρίσκονταν σε θλιβερή κατάπτωση αλλά δεν απογοητεύτηκε. Εργάζονταν νύχτα μέρα για την ανύψωση αυτών. Ίδρυσε Σχολές με πολλούς μαθητές, με 300 ή 600.Η επιρροή του σ’ αυτούς ήταν αφάνταστη. Ότι έλεγε ήταν νόμος για τους μαθητές του «αυτός έφα».Είχε το ταπεινό φρόνημα και δεν θέλησε να λάβει ποτέ τον τίτλο του σοφού, αλλά του φιλοσόφου γι’αυτό έλεγε «Η μεν αληθής σοφία είναι προσόν ίδιον του Θεού, ο δε άνθρωπος μόνον της σοφίας φίλος δύναται να κληθεί».Επεδίωκε πάντα να επικρατεί μεταξύ των ανθρώπων η αγάπη και η συναδέλφωση.
Δίδασκε στους μαθητές του την ενάρετο ζωή τη σωφροσύνη την ηθική, την υπακοή, την αγάπη προς τις επιστήμες και τις τέχνες και ιδιαιτέρως το σεβασμό στο Θεό. Επί πλέον ήταν καλός οικογενειάρχης, πολύτεκνος και τα παιδιά του ήταν πολύ ενάρετα.
Σημείωση. Μια σπηλιά είναι μια τρύπα, ένα χάος ίσως ένα τίποτα αλλά όλοι μας πρέπει να σκεφτούμε ότι σε τέτοιες τρύπες έζησαν άνθρωποι σαν τον Πυθαγόρα που φώτισαν το χάος της ψυχής μας, που μας δίδαξαν την αλήθεια και εμείς τους δολοφονούμε κάθε φορά που εμφανίζονται ίσως επειδή είμαστε τα στρατιωτάκια των σύγχρονων ηγετών , οι οποίοι προσπαθούν να μας πείσουν για την δήθεν εξέλιξη που έχει ο άνθρωπος σήμερα ενώ κάνουν ότι δεν βλέπουν τον κίνδυνο της καταστροφής. Πόσες φορές θα χρειαστεί να σταυρώσουμε αυτούς ανθρώπους για να καταλάβουμε τι μας λένε; Η ιστορία είναι μια αλυσίδα γεγονότων και πράξεων που επαναλαμβάνονται συνεχώς. Συνεχώς τα ίδια λάθη οδηγούν σε παρόμοιες καταστροφές.
Αυτό το ιστολόγιο δημιουργήθηκε για να προβάλει ένα από τα ωραιότερα και συνάμα πιο άγρια τοπία της περιοχής μου σύμφωνα με τις μαρτυρίες των επισκεπτών. Μιλάω για τη σπηλιά του Πυθαγόρα και το βάραθρο της Παναγίας της Σαραντασκαλιώτισσας που βρίσκεται στους πρόποδες του Κέρκη πέντε χιλιόμετρα από το Μαραθόκαμπο και τριάμισι χιλιόμετρα από τον Κάμπο Μαραθοκάμπου Είναι μια τοποθεσία μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας που αξίζει κάποιος να την επισκεφτεί.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)