ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗ ΣΠΗΛΙΑ ΠΥΘΑΓΟΡΑ

Σας καλωσορίζουμε στον τόπο όπου ο μεγάλος Έλληνας μαθηματικός, φιλόσοφος, αστρονόμος , μουσικός, ο Πυθαγόρας, πέρασε ένα διάστημα της ζωής του.
Πρώτα απ΄όλα υπάρχουν δυο ξωκλήσια και δυο σπήλαια. Το πρώτο που θα συναντήσετε είναι το εκκλησάκι του Αι Γιάννη χτισμένο γύρω στο 1958 πάνω στα ερείπια παλιού ναού.
Η ταφόπλακα που θα συναντήσετε όταν μπείτε μέσα πιθανόν να ανήκει στον όσιο Παύλο τον Λατρινό που ασκήτεψε στα σπήλαια αυτά. Σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων όταν σήκωσαν την πλάκα μια ευωδία πλημμύρισε τον τόπο. Συνεχίζοντας το σκάψιμο βρήκαν τα ερείπια παλιού ναού τον οποίο κανένας δεν θυμάται από πότε ήταν χτισμένος. Το μόνο που σώζεται απ’αυτόν είναι το ιερό που θα δείτε όταν μπείτε μέσα το οποίο είναι σμιλευμένο πάνω στο βράχο. Έτσι χτίστηκε ξανά το εκκλησάκι.
Συνεχίζοντας πάνω τα σκαλοπάτια θα φθάσετε στην Παναγία την Σαραντασκαλιώτισσα που είναι χτισμένη γύρω 1100 με αγιογραφίες Βυζαντινής εποχής (κατά ορισμένους ιστορικούς). Πίσω από την Παναγία είναι το βάραθρο το οποίο έχει βάθος περίπου 60 μέτρα. Μπορείτε να κατέβετε μέχρι το αγίασμα αλλά με προσοχή και μην επιχειρήσετε να ξεπεράσετε τα κιγκλιδώματα γιατί δεν υπάρχει επιστροφή…
Η ιστορία του ναού ξεκινάει από τον όσιο Παύλο το Λατρινό (Λάτρος είναι όρος στην Τουρκία) ο οποίος ήταν πολύ ενάρετος και αφοσιωμένος στο Θεό.
Όταν άκουσε για τον Πυθαγόρα και ότι κατοίκησε στο όρος Κέρκης στη Ν.Δ πλευρά της Σάμου θέλησε να επισκεφτεί το μέρος τούτο. Ξεκίνησε λοιπόν με συνοδεία γύρω στο 930 μ.Χ. και όταν το πλοιάριό τους έφθασε ανοιχτά της Σαμιοπούλας οι ακόλουθοί του τον ρώτησαν που πάνε. Αυτός αποκρίθηκε: το βλέπετε αυτό το βουνό, δείχνοντας τον Κέρκη, εκεί θα πάμε. .-Μα φαίνεται απόκρημνο και δασώδεις ,πως θα τα καταφέρουμε απάντησαν.- Μην ανησυχείτε γιατί στην ακρογιαλιά μας περιμένει ένας καβαλάρης με τρία άλογα ο οποίος θα μας μεταφέρει εκεί. Όντως έτσι έγινε και από τότε μπήκαν τα θεμέλια για το χτίσιμο της εκκλησίας.
Ο Παύλος ο Λατρινός ασκήτεψε πολλά χρόνια σ’αυτό το μέρος αλλά η απουσία του γινόταν όλο και ποιο αισθητή στους κατοίκους του Λάτρους. Για αυτό το λόγο έστειλαν έναν αγγελιοφόρο να βρει τον Παύλο και να τον πείσει να γυρίσει πίσω. Ερχόμενος προς τη σπηλιά ένα φίδι τον δάγκωσε ,αλλά για καλή του τύχη τον βρήκε ένας περαστικός ο οποίος ειδοποίησε τον Παύλο. Αμέσως λοιπόν ο Παύλος ο Λατρινός πήρε λίγο νερό μαζί του από το βάραθρο της Παναγίας και έτρεξε προς αυτόν, του έδωσε να πιει και αμέσως έγινε καλά. Αυτός είναι ο λόγος που το ονομάζουμε άγιασμα.
Όσον αφορά την πραγματική σπηλιά του Πυθαγόρα θα χρειαστεί να σκαρφαλώσετε λίγο ακολουθώντας το μονοπάτι κάτω από τον Αι’ Γιάννη το οποίο τελειώνει κάτω από μια συκιά.
Στη συνέχεια θα σκαρφαλώσετε γύρω στο 1,5 μέτρο και αφού περπατήσετε λίγο ακολουθώντας τα σημάδια με σπρέη θα στρίψετε αριστερά . Αποτελείται από τρία δωμάτια και έχει εμβαδόν περίπου 150 τετραγωνικά. Αυτή είναι η αναγνωρισμένη κατά παράδοση σπηλιά του Πυθαγόρα αλλά επειδή δεν υπάρχει νερό σ’αυτήν χρησιμοποιούσε και το βάραθρο της Παναγίας στο οποίο υπάρχει νερό και αναφέρεται ως σπουδαστήριο του Πυθαγόρα .
O Πυθαγόρας συνήθιζε να απομακρύνεται από την πόλη, να μελετά σε ήσυχο και απόκρυφο μέρος και να ασχολείται με τις φιλοσοφικές θεωρίες μόνος. Στη Σάμο δεν έμεινε πολύ. Εκπατρίστηκε και πάλι. Δυο ήταν τα αίτια. Είτε οι φιλοσοφικές του διδασκαλίες δεν άρεσαν στον Αναξίμανδρο το Μιλήσιο ο οποίος τον κατηγόρησε στον τύραννο Πολυκράτη ως ταραξία και επαναστάτη και εξαιτίας αυτού καταδιώχτηκε και κρύφτηκε στο όρος Κέρκης, στην ομώνυμη σπηλιά του Πυθαγόρα, είτε διότι εκείνος δεν ήταν ευχαριστημένος από το τυραννικό καθεστώς του Πολυκράτη, καθεστώς του πλούτου και της χλιδής ,εντελώς ασυμβίβαστο με τις φιλοσοφικές ιδέες και τις πνευματικές του ανατάσεις.
Αναχώρησε λοιπόν και κατέφυγε στην Ιταλία. Στον Κρότωνα όπου εγκαταστάθηκε, τα ήθη των ανθρώπων βρίσκονταν σε θλιβερή κατάπτωση αλλά δεν απογοητεύτηκε. Εργάζονταν νύχτα μέρα για την ανύψωση αυτών. Ίδρυσε Σχολές με πολλούς μαθητές, με 300 ή 600.Η επιρροή του σ’ αυτούς ήταν αφάνταστη. Ότι έλεγε ήταν νόμος για τους μαθητές του «αυτός έφα».Είχε το ταπεινό φρόνημα και δεν θέλησε να λάβει ποτέ τον τίτλο του σοφού, αλλά του φιλοσόφου γι’αυτό έλεγε «Η μεν αληθής σοφία είναι προσόν ίδιον του Θεού, ο δε άνθρωπος μόνον της σοφίας φίλος δύναται να κληθεί».Επεδίωκε πάντα να επικρατεί μεταξύ των ανθρώπων η αγάπη και η συναδέλφωση.
Δίδασκε στους μαθητές του την ενάρετο ζωή τη σωφροσύνη την ηθική, την υπακοή, την αγάπη προς τις επιστήμες και τις τέχνες και ιδιαιτέρως το σεβασμό στο Θεό. Επί πλέον ήταν καλός οικογενειάρχης, πολύτεκνος και τα παιδιά του ήταν πολύ ενάρετα.
Σημείωση. Μια σπηλιά είναι μια τρύπα, ένα χάος ίσως ένα τίποτα αλλά όλοι μας πρέπει να σκεφτούμε ότι σε τέτοιες τρύπες έζησαν άνθρωποι σαν τον Πυθαγόρα που φώτισαν το χάος της ψυχής μας, που μας δίδαξαν την αλήθεια και εμείς τους δολοφονούμε κάθε φορά που εμφανίζονται ίσως επειδή είμαστε τα στρατιωτάκια των σύγχρονων ηγετών , οι οποίοι προσπαθούν να μας πείσουν για την δήθεν εξέλιξη που έχει ο άνθρωπος σήμερα ενώ κάνουν ότι δεν βλέπουν τον κίνδυνο της καταστροφής. Πόσες φορές θα χρειαστεί να σταυρώσουμε αυτούς ανθρώπους για να καταλάβουμε τι μας λένε; Η ιστορία είναι μια αλυσίδα γεγονότων και πράξεων που επαναλαμβάνονται συνεχώς. Συνεχώς τα ίδια λάθη οδηγούν σε παρόμοιες καταστροφές.